Metruktür yürekte saklı neyse varamadığım mutabakat aslına rücu eden yorgun hayallerin düşmüşken peşine…

İzini sürüyorum göğün
Salkım saçak kanatlarla donatılmış
Bir izdihamın ortasındayım
Sunumum ve saygım ve sevda masallarım
Teklerken tekerlemeler düşüyor satır aralarına
Tekerleği kırık ruhun
Meali ölüm kokan umudun
Peşinde olsam ne ki…
Meylettiğim her yeni gün her şiir
İzafi bir durakta bekletildiğim ömür boyu

Sesler kayıp
Mizaçlar sönük
Miadı dolmuş bir kere mutluluğun
Çorapları da sökük
İçimde saklı masal kahramanının peşinde
Voltalar attığım kuru çeşmesi yüreğin
İmha edemediğim bir zulüm ki
Acılar tek tüfek
İnsanlık yitimde

Ritüel acılar
Açmadığım kadar yüreğimi
Aşk denen kerevete çıkmadığım nasıl da belli
Ruhum asla tekdüze değil
Yalnızlığım sıra dışı
İfa ettiğimden öte yorgunluğun evrenle savaşı

İzahı yok artık duyguların
İpe serdiğim ruhum ve mealim
Şiirlerden geçerken yolum
Kendime rast geldiğim
O engebeli arazi
Arazı sözcüklerin
Ayazı yüreğin
Ayırt edemediğim
Kim iyi kim kötü
B/ellediğim her duygu
Beni bana sunan bir tutku
Şiirlerin dilinde peyda olan aşk ve coşku

Yalnızlığın basılı bam teline
Sükûnet dilediğim

Hezeyanlar saklı bulutlardan dökülen
Heyecanım da yitik artık şiirler yazarken
Yâd ellerde uçuşur sözcüklerim
Yarenim kalem bir de ıssızlığım
Tutkum umut bazen hüzünle kürediğim
Ufkun
Beni çağırdığı
Her şiir vakti
Umut ve hüzünle yüklü eşref saati
Dağılan mikado çöpleri misali
Mimlendiğim yetmedi mi?

Kayıtsız şartsız askıya aldığım
Kaybolan ruhum ve şiirlerin na’şı
Surlarda saklı sırlarım
Serleri de verdim vereli
Sudan bahanelerle çekip giden kimse
Kayıt dışı bir acının kırık tekeri
Ve işte içime doluşan sağanak
Kayıp nesli mutlu günlerin
Değilim artık eskisi gibi

Bir minval ki yaşamak
Bir rutin ki gözlerim ç/ağlar çakmak çakmak
Çakıldığım zemin ve kibirli mevsimin soluğunda saklı
Sona ramak kala ıssızlığımla büyüyen bu yangını
Kim söndürür ki artık bu saatten sonra?