Yitik - 30
“gavın-garpız, kimin neyi varısa
yeter ki benim aklıma cinnik gelmesin asla “ya-a” demez alı(r) ğetiridin ha gerşi bi sen deği(l) herkeş öyleydin yeyceğimden mi.. ya-a(h) valla kimi hedef aldım, yoyduru(r)dum sana gayaua ğomayan kimseye tarlasındaki bağındakı harımındakı hiş bişiyi şevte etdirtmez, koklatmazdım su gatılmadık soytarıydım . elebaşı ben, baş “yardakçım sen”idin evelallah, ne dersem yapardın kendini ispadlaycan deye, can paralardın ben “üç adım at” desem evelallah sen beş adım atardın nerde bi şargadalık var önde ğederdik obanın bülüşleri perem perem holluklar boş, camları delik-deşik Ismayııll! bağları-payamları eğşerdik millete illallah çekdiri(r)dik az ilenmediler ardımızdan emme çocukluk işde bi de ebemin ıvgası köyün en belalı garısıydı .. ah ulen Ismayıl, bek cevvalıdın benim uçu az mı cam gırdın az mı yımırta çaldın, garıkların findelerini sökerdin fidannarı çeker bırağırdın kökenneri yolardın şalakları doğrardın sayamda etirafa az zarar vermedin ıramatlık boban az zıyan ödemedi benim yüzümden az zopa yemedin Ismayıll! sef çocuğudun sen hepsi benim yüzümden-idi hepiciği benim yüzümden” . ben de atasız olunca işin aslı ne de olsa anam bi dulgarıydı emme ebem üst ayağa galkardı biri, bana eyatlı bişiy deyvi(er)se ortalığı birbirine gatardı senin annaca(ğı) bek şargadaydım hemi de öyle böyle deği(l).. ana da dünnalar ğözeli ah ülen Ismayıl.. Ismayılım can gardaşım . nakıslığımı, gellabam eyi bilirdi dulgarı çocukluğumu, serseriliğimi, içi elvermez bana bişiy deyemezdi.. taha da olmadı seni döğerdi..” “-valla bana gıda gibi gelirdi” “-en birinci keyfim de senin evden dayak yemen idi benim yüzümden Ismayıl benim yüzümden çok dayaklar yedin. ! “-neytsem yanımdan aralaşmazdın” “-öyle vallahi ama onlar benim en birinci hikayelerim anlatırdım da çocuklar inanmazdı çok aksiydim, şımarığıdım diye ah Mustafa abi anlatırdım “Kara Mustuğu” tam bir efsane gibi adam gibi yaşadık çocukluğumuzu sayenizde ama sonra, senden sonra hiçbir şey yolunda gitmedi Allah razı olsun Akmehmet amca beni götürdü Hisarköy’lü Ali ağaya ben kendimi evlatlık bildim onlar beni yanaşma orta mektepteydim, sonra Hisar’ı terk ettim kasabada köylü çocuklarla çok!.. çok zorluklar çektim” . |
*** YİTİK - 30 *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...