Aşk-ı harabeo gün döküldü gözlerimin kahvesi ait olduğu şehrin kayıp duvarlarından o gün kırıldı kirpik uçlarım kesikleri dikilmiş bir bakış edâsına gecenin boyu çekilmiş tavanları delinmiş bir yıldız kıyımında göğün göğsü mahşer yerinden hallice ama toprak çıplak kalmış ertesiye üstünde ay ışığı her boşluk bir tamamı doldurur taşarcasına hâlbuki ! çırağı olduğumuz duygular gerçeği söndüren ateşle harlanmıştı ne kuruyacak ne de köklenecekti aşkın tohumu dikişi tutmayan aşk yarasıyla y’aşar her ânı 21/03/2023 00:15 eMINeYZAMAN |
Beğeniyle okuduğumuz bir şiir olmuş emeğinize sağlık