Sen yokken Geceyi bin yıldıza bölerdim..Sen yokken Geceyi bin Yıldıza bölerdim Uykuyu kendime Haram ederdim Yorgun sabahlara Güneşsiz yarınlara Uyanırdı her gün yüreğim Ağlardım bütün gece boyu Ìçe akıtılan gözyaşı Kimse görmezdi Yağmur yağdığında Bu Şehir’de Damla damla Düşerdi özlem Islanmak değildi Beni korkutan O damlalarda boğulmaktı Yokluğun beni boğardı Öyle zordu ki dayanmak Sensiz geçen her dakika Yüreğime çözülmeyecek Bir düğüm atardı Sıkılırdım Bunalırdım da Ìsyan bile edemezdim Sesim çıkmazdı Beni umursarmıydın Böylesine acı Çekmemi anlarmıydın Hiç bilmiyorum Yoktun Çünki olsaydın Ben böyle Acı çekmezdim ki Olsaydın Özlemek denen şeyin Bu kadar zor Olduğunu bilmezdim ki Ah sevgilim Neden yanımda değilsin ki Kendimle savaşıyorum Seni sevmekten Kurtulmalıyım diye Öylesine karışık Bir denklemki bu Seni.. Sevmekten kurtulamazsam Benligimi yitireceğim Ben.. Ben olmaktan Çıkacağım biliyorum Kurtulmayı başarırsam Bu kez Yüreğimde ki bu boşluğu Nasıl dolduracağım peki Sensizliği yaşamaya Alışmaktan da Çok korkuyorum sevay |