Sanrı
İçinde biriken anılar sebebiyle,
Biliyorum, sen de uyumuyorsun geceleri. Mumdan süzülen ışıkla umuyorsun belki de, aydınlık sabahların özlem dolu düşlerini. Rüyalarım şekil değiştiren tuhaf bir sanrı, ki dönüşmesinden korktuğum bir hayal perdesi sanki. Şakaklarımda zonklayan uyku ve uyanıklık, koca bir dünyayı sarsmaya yeter mi? Bitmese diye ağladığım kitapların son cümlesinde, bulduğum kendim, iz düşümüm, yansımam, Hâsılı; koca bir hayatım, bir cümlede. Biliyorum, sen de uyumuyorsun! Zeynep Zuhal Kılınç |