kader önce yazıldı biz yaşadıktan sonra
tanrı şiirlerinde son mısraları okur
bir karada alevler çıkar toprak altından bir deniz gölgesinde insanları boğarken bir zemin sallanır ruhun terkedişi gibi ve değişmez sondur ölüm yapışır yakamıza mutlu yada mutsuzdur ölümlü bütün sonlar kimi benzer kurumuş bir yaprağa kimi dönüşecek taze yakamozlara sabırsız bir gemiden kaçanlarda bizlerdik rıhtımda ki kavgalar varoluş cansıydı oysa mahsun gözlerle dalgaları izlerdik habersizdik ölüm ne denli yakın ne kadar uzak bize hangi saniye bizim hangi günler tanrının hangi günahsız gibi korkusuz ölümler varken korkuları büyüttü ,büyük günahlarımız |