Bil'iştiyak
bu kadar az yaşarken uçmaya cürret eden
bir kelebek gibi tek farkı ışık olan karanlıkta yazdım gözlerinde bir satır bile bitiremedim mürekkebim kururduda bir cümle dahi teşrif buyurmadı geçen her saniyenin saatime iltifat ettiğini sanardım himayeme almaya başlardım mimiklerinde ki çırpınışları beni göz göze gelmekten alıkoyan şeyin o olduğunu zannedip kendi kirpiklerime bile düşman kesilirdim kalbim ilk defa doğru zamanda attı derdim işte o an koca bir kahinatta özgür bir kadında esirdim ben hüzne dalardım o hali müessif bakardı bir sigara daha boynunu bükerdi ellerimde onun hüznünden sebep, kendi katilimi yakardım aşkın kefaleti olsaydı ölüm kader olmazdı keder olurdu... |
..............................................................Halil Cibran.
...................................................... Saygı ve selamlar..