0
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
62
Okunma
ne sen ruhun içinde yürüyen bir gezginsin
ne ben sen kollarında uyuyan bir karanlık
kaldır da endamını gün ağarsın sevgilim
bir tek sen, toprağa hasret ile yağarsın
doğarken başucumda ölümümde de varsın
söyle mahur gözlerle bu cihanda ne ararsın
saltanat benim değil gelen ben giden ben
var olmak için sarılmışım bir derde
dermanını ararken geçip giden ömürden
mesele
sadece yanmak değil öyle olsa farkı nedir kömürden
sürünmek gerek insan önce kendi kapında
önce kendini bulda var edeni hatırla
var edenin ruhundan iliklerin titresin
sonra gözbebeklerin alışır kâinata
sor kendine
fırçasız ve tuvalsiz
her taraf karanlıkken
hiçliğin ortasında çizildik ve çizildik
sor kendine
ey tanrım bu ne güzel bir resim
içinde varolupta sor kendine nerdesin ?
5.0
100% (2)
