eksik
ve şarkılar deniz gibi gökyüzünden renk çalar
biraz daha kalmak için saçlarında ağır basar kibri yağmur olur kar yazdıkların karanlığın söz haznesi kıskanır ay her cümlende sanki ölümden kafiyeler var sen rüyalar aleminde resmederken melekleri gözlerin inkar eder vakti canlanır bahar bense özleminden sabahları ölüm sandım ölümü bekledim har ile yaktım katili oldum masum bir menekşenin |