Ütopiklerle Dolu HayatımdaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yâr bildiğim kişiye yazdığım şiirleri karşına geçip okumak bir kere bile nasip olmamıştı ne yazık ki
Daha sonra kalemimden değil de nacizane yüreğimden kendi kendi bu satırlar döküldü Ütopiklerle dolu hayatımda Belki tek gerçek senin varlığındı Beni hayata götüren her adımda Bu aydınlık senin karanlığındı Yaşamak isterken mucizeleri Kahrınla çürümüştü geçen yıllar Yazmak isterken ben bu dizeleri Bir sana kalemim dokunmadı yâr Okuyamayacağını bilip de Ona şiirler yazmanın acısı Bir yara diye kalmıştı içimde Geçmemişti yıllar yılı sancısı Anlamsız kalmıştı şairlik ruhu Yazdığım şiirlerde boğulmayı Belki de benim imtihanım buydu Kim bilir, övüncüyle kahrolmayı... Ne edeyim ben sana ulaşmayan Ama sana yazılan şiirleri Ne edeyim ben sana okunmayan Ama sana yazılan şiirleri Kalemim çalışır dilim susardı Gözlerim yaş akıtır ve dalardı Kendince kavrulan yüreğim vardı Her geçen gün şiirlerim ağlardı . |