EYLÜL HÜZÜNÜ
Gün batışıyla içimde yanan
Soğuk bir eylül hüznüdür içimde kaybolan Yağmurların göl oluşturduğu Karasuyun sokaklarından geçerken Gözyaşımla ıslanır içimdeki yalnızlığım Yokluğunda,her baktığımda seni görür gözlerim Titreyen bir gecede yükselir nefesim Yokluğunda üşüyerek hiçliğe sarılırım Senden ayrı kaldığım bunca şeyin anısına Şiirler yszdım tozlu rafta duran not defterime Eylül akşamları sensiz oluca Kahırlanır yüreğim, yakarım bir sigara Atarım kendimi Unutulmuş bir şiirin son dizelerinde Bir kadeh rakı söylerim kendime Bu sensiz saatlerimde böyle unuturum seni Sonra,kalkıp giderim,olta atarım sahilde Bir zamanlar,birlikte yapardık,ne yaparsak Özlem duyarken yalnız olurmu insan Ben her zaman yanımda ol isterim Yediğim bir ekmekte, içtiğim bir suda Her zaman sen düşersin aklıma. Her attığım adımda,her döndüğüm köşede Sana benzetirim birilerini Daha nasıl anlatayım sana kendimi Her gece ylldızlara baktığımda görürüm gözlerini Onun gözlerinin çok daha güzel olduğunu Görebiliyormusun içimdeki bir eylül hüznünü Seninle birlikte yaşadığımız onca şeyin anısına Bir hüzün bu belki de eylül akşamında Soruyorum seni kalbime Bilmiyorum göremez oldum seni baktığım yerde |
Saygı ve selamlar.