Gülün RengiŞafak serinliğinde Ilık rüzgârların Durgun sulara dokunuşudur Doğan gün… Ürkek titrek elleriyle Gece rengine bürünmüş Gül kokulu saçları Aralamasıdır “günaydın” Zamansız açan güller Ansız bir tufanla kırılır Kırgın yüreğinden akan Kanlı yaştır gülün rengi… Çelik çomak oynayan Coşkulu çocukların Al yanaklarında açan Gülüşler soldu… Tatlı rüyalara tuz katıldı Algılanamayan bir his Oldu ”sevgi”… Kuş tüyü yastıklara gömülü başlar İstemli yumulan gözler, Âmâ olmaya Lâl kalmaya gönüllüler… Zulümler hançer, Sokuldukları yere hâkimler. Acıyan cana kök salar Akan kanla büyürler Ve gölgelerinde Saklambaç oynar çocuklar… Her sobe Yeni bir acıya gebe… Alevler değil öfkeler kuruttu Yeşil ormanları. Baharın tam ortasında Kızıl yağmurlarla yıkandı Çocukluğumuz Ve iz bıraktı Gençliğimizin alnında… Artık ne gün aydın nede gözümüz, Ne zaman kutlu nede çağlar umutlu… Leyla Usta |