YİTİRİLMİŞ UMUTLAR
Yaşanan bunca acılardan sonra
Kendimi uzaklara atabilmek için Haritalardan yol beğeniyorum kendime Yıkıldı tüm yeşeren umutlar Kötüsüyle yaşandı her şey Doksan saniyede yerle bir oldu heryer Unutulurmu dersen,evet unutulur Yarınlarımız üç boyutlu film gibi Gece beni,çöl karanlığı, ışık herkesi aydınlatsın Her taraf titremekte,çok sert esiyor rüzgar Ağlamaklı gözler,dinmeyen feryatlar Tarifsiz hüzün aşılıyor yüreğime Çilekeş zamanlara tutsak olmuşuz Efkarlıyım,yangınlardayım, Fikirlerim çılgın,hep yanlış yollarına sapıyor Her söylenen söze bir cevap bulur bunlar Kurulan hayaller yıkılmış kimin umurunda Bütün değerlerini feda etmişken Siyah,zeytin tanesi gözlerine kim bakar ki Kalp çırpınıyordu, beton altında Keşke haddimi bilip karşınıza geçip Söyleyebilsem hissettiklerimi Dil tutulmuş ,kalem yazamıyor her şeyi Umutları yitirilmiş Yüreği çalınmış beden olduk sayenizde Her gün için saçımıza beyaz bir tel eklediniz Olumsuz ne varsa çıkardınız karşımıza Doğru bildiğimiz yolda ilerlerken Her adım atışımız içimize dokundu Bir nefes kadar yakın olduk ölüme Kalemimden çıkan kelimeler eksik kaldı Ve ne kadar yaralı olsa da yüreğim O kadar sizinleyim geceleri...... <<YEŞİLIRMAK>> |
Evet,küçük kıyameti yaşadı insanımız.
Yüreğimiz burum burum buruldu günlerdir.
O enkazlar altında yine de yaşıyordur umutlar.
Yanıyor yüreklerimiz..
Değerli şairim,duygularınız,bizim de duygularımız.Kayıplarımızın mekanları cennet olsun.Yaralılara acil şifa diliyorum.
Gönlünüze sağlık.
Saygıyla,esenlik dilerim.