Çaresizliğe Bir Mendil
Yoksul bir şehirde çocuk
Ya da şehirde yoksul bir çocuk... Minnacık ellerin çaresizliğe uzanışı Çaresizliğin ise yorgun, siyah gözlerde kayboluşu Dondurur matemi ay yoksulu gecelerde Sağa sola imrenerek atılan her adım Çocuk yürekte acının ayak izi Şehir ağır, hüzünlü, karanlık ve vurgun En çok da mendil satan elleri vurur O eller ki çaresizliğe uzatır bir mendil .... Şimdi beyaz bir esaret ardından yuvasız kalan bir kuş… Istırap denizinde merhametin kanını dondurur Yollar çıkmaz, şehir suskun, kış amansız Güneş ise bir dağın ardında saklı Yalnız hayat adına acı bir gülümseme Ve bu gülümsemenin küçük yürekteki İnadına yaşam mücadelesine silueti, Umursamaz bakışlar altında Bir belirir Bir kaybolur… |