Göğün mavisi
Yerin karanlığı arasında ki
Bütün hüzün kuşları
İçimde toplandı
İsterdim ki bir ışık olayım
Güneşini kaybedene
Bir nefes olayım
Molozları üstüne çekmiş
Üşüyen kalplere
Çaresizliğimin mezarına
Her an biraz daha gömüldüm

Hüzün yanımdan bi damla daha damıtan şiiri ve şairini kutlu’yorum..

yeraltı ne çok karanlık ve kalabalık: kendimi yakasım var
diye diye evin odalarına kaç seans dua bıraktım
hatırlamıyorum
iç çekilerimi bugün güneşin yansıttığı sıcak salıncak
tellerine astım
yine yok olmadı içimin kendi kalabalığı
yani kendi içimden çıkamadım

bilmiyorum hissetmiyorum kalabalığım
niye böyleyim derkeno ara kalbimde bi hareket
oldu
hissizlik mührünü mü kırdım diye düşündüm
yanaklarıma hücum eden yangın gülleriyle.
şaşkınlıkla sana ne oluyor kalbim demeye
kalmadan
baktım kalbim çoktan yola çıkıp taaa ağzımın
içine gelmiş.
in dedim innnn yokkk inmedi indiremedim


ev büyüdü koskoca oldu
odalar oradan oraya geçip kendilerini değiştirdiler
ben dahil canlı cansız hepimiz neyin içine düştük
anlamadım anlayacağımda yok....


velhasıl gül içi bade içim
'' canımı öpüp, ölümü dinlendirmeliyim''



seviyorum seni çok çok
aşk makamında ebedi olmak dileğimle