Doğruldukça bükülen çivisi dünyanın
Bir gürültüydü geçtiğim yol
Bulamadılar beni Gırtlağımda bir öksürük Gülüşümde bir endişe Ayaklarım Hep bir başka şeylerin merakında Bir yerlere yetişmenin telaşında Genzimi yakan o soğuk hava Kirlenmiş şehrin koynunda Acıya gark ettikçe beni dünya Ve ona işgüzar nefsim İşportacılardan çektiğim bu kaçıncı kart Aradım bana küs olan şansımı Neye oynadiysam Yüreğim, yarısını kaybetmiş Diğer yarısı ile alışık hayata Güleç duruyor olmadık umutlara tutunmak Sonra sonra anladım yalan olduğunu her şeyin Başkasının düşüncesiyle devam ettim yaşamaya Başkasının hüznü ile hüzünlendim Hiç durmadan ağrıyan tek yer yürekmiş, anladım Anladım sırtımın bir daha gönyeye gelmeyeceğini Yorgunluğun hizasına yaftalanmış gözlerim vardı benim Huysuz bir hayvan gibi ayaklanırdı içimde merak ve umudumu zorlayan çocuk sesleri Ey Ölü bir hissin içinde uyuyan nefsim ve onun yardakçıları gaflet ve iştahım Ey Göğsümde aşınmış şeylerin taşınmaz kıldığı Bir şeye doymanın verdiği bıkkınlık Bir şeye sahip olmanın verdiği gösterişli bakış Bir gürültüydü geçtiğim yol Gırtlağımda bir öksürük Gülüşümde bir endişe Zorla yutkunmayı, ellerime acıyı isdiflemeyi öğrettim Yaşamak için kimseden borç almadım Ömer Altıntaş |
Tebrikler Saygıdeğer Üstadım...Anlamlı ve güzel bir şiir, kutlarım...Selam ve saygılarımla...