YOLLAR BİZİMDİR
suları çekiliyor bedenimin günümün
pınarları kuruyor benim sevda gülümün oysa ben onu sevmiştim tutkundu hasrete ve şiire akan nehir’ e tutkundu güldü mü baharlar birikiyordu dudaklarında benimse yüreğimin buzları çözülüyordu biz sihirbaz değildik sadece imkânsızı kurguladık neticede bütün parazitler kayboldu dimağımızdan hicranların müzmin yalnızlıklarında soluklanırken tutunabilmek için bakir düşlerimize imgelerimize açıldık açıldıkça kıyıdan uzaklaştık ederi neydi olanların ? ya kederi ? işgüzar söylemleri yıldızsız akşamlara adadık şimdi ellerimiz sekiyor kalan ile giden arsında kalem hasreti demliyor niçin hala efkârlı bu şehrin sokakları ? kim sürgüne gönderdi unutamadığımız sevdaları ? varsın herkes kendi acılarıyla hesaplaşsın çöl olsa da ağız dilimiz yollar bizimdir |