DELİŞMEN SEVDALARIN FIRTINASINDA
hissediyorum
şimdi sen yosun bağlamış yalnızlıkların girdabında aşk olsun çığlıkları atıyorsun umutlarını çekiyorsun kızağa biraz hinlik biraz kinlik inikasıyla şimdi sen oturup Marmara’nın kıyısına ahu zarlarını heba ediyorsun yakamozlara yıldızlara küs durup derin derin of çekiyorsun şimdi sen delişmen sevdaların fırtınasında kader çıkmazlarını sığdırıyorsun zamanı değil kendini kandırmanın amanı da bu değil artık sustu saatler vaatler kan kustu kim hatırlar bizi ? kim hatırlar ? |