Aşk ı kelam...
Sana kastım var
Gönlüm gönlünde yatarken Sevda ile bir buket Aldım sokak başı çiçekçilerden Sen narin gözlerinde Alfabetik kokulara gebe Bir duadır Atıyorum sevgi kuyularına Yeşeren şuurlarda kalsın diye Ölüm diye ayrılık ışığında Muştusu kahverengi bulutlarda Eğilmişken Bendinde yangın Eyvah! Dilim bir ezan kurusu Gönülgâhım sana benzerken Duvarda güneşinle yatarken Ayılıyor gözlerim aynalarda Esmanda bülbülde takılan dikenler Vaveylâ Mum yaktı kendini! Ruletlerinde sözcüklerin birbiriyle kavgadan düşerken şiirde seni anımsamak Özlemler ile iç geçirmişken gözlerinin bukalemunlarında Feri inmiş bir elmastır bana Sır kelamda iken Sen kelam iken Kelam kalemi bir hutbede Kalem kelamı aşkla Kalemin mürekkebinde gezinirken Sonsuzda unutuyor aklını dolambaç anahtarlarında Hâlim Donuk kalan kader yazımda sivilce gibi.. Bir deliyi Gönül yânık görmek gibi bişey... Mavi bir mumu Gözümün göremeyeceği bir yerde Anımsatmak için seni Sonsuzluğumu kimsesiz kalacak kadar Ahiretimde seni bulmak için Döküyorum şarabımı. Gezgin imgeler.. |
Hangimiz daha koyuyuz bu gece ?
Derdimle ben mi ,
Deminle sen mi ?
Ne farkeder ki dedi...
Ben demlendikçe ,
Sen dertlendikçe ...
Tükeneceğiz bu gece ...!"
İnsan sonsuzlukla buluşsa da yasayan aşk şiirlerden dökülmeye devam edecek.
Günaydınlar
..