Kan içirip şerbet kusturan.
Sabır, bir insan meziyeti.
Sonunda ödülü görülmese de
Sabırsızlık, köpek eziyeti.

Kemiğe dayandığı olur bazen
Bazen sessiz çığlıkları tükenmez.
Gözlerimiz öfkeden alır payını
Dilimiz son sözü söylemeye üşenmez.

Selamet varmış sabrın sonunda
Derler, inanırsın sükût edersin.
Yıkılır dağlar, yollar toz dumandır.
Sen yolun dışında sadece gidersin.

Derviş misali sabrın kozasında
Beklersin, murat pusulasız bir bulut.
Bırak, sabırsız görsün içini çekirdeğin
Yeter ki sen sen! Kin ve nefreti unut.

Sabrın ödülü zaman içinde bulur seni.
Yuvadaki yavru kuş sabırla günü gelince.
Bıçak çeker kendisine kın içinde ölür nefret.
Tohum topraktan sabırla günü gelince.

Kendini çok şey zannedenler aciz.
Sabırsızlık, katili suçsuz bir maktulün.
Acizliğin emzirildiği yürekler merhametsiz
Sabır, hayat iksiri ölümden korkan ölünün.

Şuayip ODABAŞI
24.12.2018/Kepez/Çanakkale