Pencere önü çiçekleri gibidir hayat,
Birde bakmışsın boş kalmış yerleri.
Değişirken fark edilmemiş renkleri,
Hazana el etmeleri, sessiz sedasız…

Sabır gizli yaşanan sadakat.
Hep aynı yolu gözlemek cesareti.
Bayram seyran beklenen günler.
Zamansız hazana düşmek yaprak misali…

Zamanın aldıkları aynalarda,
Birikmiş hatıralar eski çıkınlarda.
Tedavülden kalkmış para unutulmuş
Pencere önlerinde kirpiksiz gözler…

Çiçekleri unutulmuş pencere önleri,
Kurumuş yaprakların toprak özlemi.
Ağarmış saçlarıyla bir kadın yüzü,
Kalakalmış kirli pencere camında…

Pencere önü çiçekleri gibidir hayat.
Birde bakmışsın yok sevdiğin çiçek.
Hep aynı yerinde duruyor sanmışsın,
Sen gelmediğinden oda gitmiş…

Pencere önü çiçekleri gibidir ki,
Sevdiklerimiz hep göz önünde kalakalır.
Alışkanlığımızdan vefasızdır bakışlarımız,
Boş pencere önlerinde gözlerimiz kalakalır.

Bitmiştir her şey kırılmıştır pencereler.
Kurumuş yaprakları bile yoktur çiçeklerin.
Birkaç on yıllık ömürlerin hatırası bile,
İzlerini bile alıp gitmiştir yalancı dünyadan

Aslında hep boştur pencere önleri.
Ne bir anne yüzü vardır yol gözleyen.
Ne de bir çiçek vardır mevsimleri sorgulayan
Her şey bir hayaldir rüya gibi gerçeklerden içeri.

Şuayipodabasi…
6.01.2017/Kepez/Çanakkale