Yılları boş verin, gidenler gitti.
Yaşananlar yüzünden, dede yorgun.
İnsanı yıpratan, insandır yine,
Kaşınanlar yüzünden, dede yorgun.

Ne badireler var, insan çürüten.
Ne güzellikler var, topal yürüten.
Ne incelikler var, sevgi üreten.
Şu nadanlar yüzünden, dede yorgun.

Şahittir insana, yüzde çizgiler.
Yıllara sitemdir, dilde ezgiler.
Başta hiç arama, yaşta sezgiler.
Mankafalar yüzünden, dede yorgun.

Umutsuz yaşayan, sahte ariflerden.
Kötü yola süren, yanlış tariflerden.
Adam gördüğümüz, bomboş heriflerden.
Lafazanlar yüzünden, dede yorgun.

Yaşama sevinci, bitmiş kullardan.
Ayıpları örten şu yırtık çullardan.
Kendini beğenmiş, süslü dullardan.
Yaldızlı yüz gözlerden, dede yorgun.

İnleyen sızlayan hasta gençlerden.
Çetrefilli düzen, bozuk işlerden.
Ağızdaki takma, kırık dişlerden.
Ceviz badem fındıktan, dede yorgun.

İş bilmeyip boşa zahmet çekenden.
Bilgisiz olup ta, fikir ekenden.
Kuru derelerde, kürek çekenden.
Kafası çatlaklardan, dede yorgun.

Sakal sıvazlayan, sahte hocadan.
Karısını döven, ödlek kocadan.
Kış günü tütmeyen, sönük bacadan.
Şu sahtekâr yüzlerden, dede yorgun.

Boş konuşan süslü siyasetçiden.
Gece uyuyan askerden bekçiden.
İşini bilmeyen nankör işçiden.
Top yekûn madrabazdan, dede yorgun.
*
ODABAŞI hadi, tut öp dedeni.
El öpmenin yoktur hiçbir nedeni.
Gelenler aratır bil her gideni.
Zamane garabetinden, dede yorgun.

Şuayipodabasi…
27.09.2018/Kepez/Çanakkale