Uzakla yakın arasına girmiş zaman,
Doğumla ölüm aynı kapıda görünürken,
Hangi dala tünemiş gecede kaybolan ben,
Bir küşküt mü sol bağrıma acı veren!

Yar’a nasıl gideyim bu korkunç yardan,
Başım dönüyor tutmayan bu ayaklardan,
Hangi mevsim sana taşır beni buralardan,
Sessiz çığlıklarım sel olup akarken içimden!

Alnıma kazılmış bir gariplik yazısı,
Bilmiyorum kaderimde var mı böyle yazı,
Hatıralarım vardı gecenin koynunda saklı;
Zaman boynuma sardı beni yalnız uğurladı!

Yolun sonunda bekliyor iki mezar taşı,
Doğumla ölüm kadar an iki taş arası,
Bu çılgınlık niye anlamadın mı bu gizemi,
Hafifle koş geç yarı kuşatsın yârin merhameti!

Ne geldiyse başıma kendimi bildim bileli,
Acılar yuva kurdu iliğime yüreğim dertli,
Başımda dolanır talihim boynuma asılı,
Gece mi gündüz mü rehin aldı son nefesimi!

Erol KEKEÇ/25.12.2022/22.42/Sancaktepe/İST