Sorgulama yeteneğini yitirmiş belleğimin anka kuşu..
Sonsuzluğun aynasında açtığım tek parantezsin....
Bu şehrin anılarından kaçıp huzuruna sığındığım..
İnancın, umudun, aşkın, direnişin, dirilişin şiirisin yar..
Çılgın bir melodi gibisin bazen Itri’den, Beethoven’den bazen Vivvaldi’den..
Gecelerim seninle yıldızlar kadar berrak ve parlak..
Yüzünün aksi suya düşerken yazbahçelerinde..
Gafletten uyanan gönlüm yeni bir hayata merhaba demekte...

Hakikatın güçlü tecellisinde seninle bir olmuşum..
Sen incinme diye ne kelimeler asmışım dilime..
Kendimi erteleyişlerimde seni çoğaltmışım içimde..
Benim libasım senin cemalin olmuş..
Aynalarda bir resim, bin umut kardelen misali seninle..
Bazen seni düşününce kıştan kaçmış yediverenler güler yüzümde..
Bazen de aynanın aksindeki ağaçtan yapraklarım uçar kasırgalarda..
Sensizliğin gölgesinde dilimden dökülen dizelerim acır sızlar..
Ölsem bu sevda için biter mi içimdeki mevzu..
Yoksa benimle bir yolculuğa çıkar mı sonsuza dek..

Zaman dursa, sözler tutulsa, geçmiş anlından vurulsa..
Aynalar vuslata dair gözlerime binbir muştu sunsa...
Saçımın herbir teli sıratta sana köprü olsa..
Elimi eteğimi çektirmesen şu fani dünyadan mesela..
Kaybettiğim gülüşlerimi bilmediğim aynalardan geçirip geri versen..
Ziyan olmuş umut çiçeklerimi hüzün topraklarında savurmasan..
Aynalar getirdim sana bak ve beni hatırla
Zamanın sırrıyla suya dönüşsün bahtımız..
KATYA
22.12.2022