Veda-3
Üşümüş, kırağını çıkarmış ayaklarından,
Avucuna koymuş, Bir tutam yalnızlık alıp tütsülenmiş, Sabahlamış dolunayın çanağında... Sessizliğin ellerini yakalayıp ikna etmiş, Sırtı kumda, Avuçları göğe bakıyor... Dudaklarından dökülmüş Birkaç kelime sessizlik; Boğulmuş o son dileğinde... Ne demişti sessizlik, İşitmesi mümkün mü, denizin içinde uçurum olanın? |