Sanma ki şehirdi büyüdüğüm yer
Toprak dam altında bir köy orası
Gaz lambası bile hayli büyük lüks
Gelmeyen uygarlık gönül yarası


Olukman Köyü’nde, üst mahallede
Doğmuşum şiddetle yağıyorken kar
Misafir ağırlar sımsıcak evde
Sofrada her cana açık bir yer var


Köylü darda yaşar, toprak verimsiz
Hasadı sadece kışı çıkarır
Tohumu tarlaya ektikten sonra
Yağmur yağsın diye HAK’ka yakarır


Ekmeği sofraya getirmek için
İnsan hep çalışır bilmeden durak
Toprak kara saban ile sürülür
Ekini biçmeye az gelir orak


Bir çift öküz ile bir de rahvan at
Olmazsa köylünün kaşları çatık
Elli dönüm tarla taşar ağzından
Bir inek süt verir ekmeğe katık


Yüz koyun olursa geçme önünden
Ağadır, emsali bulunmaz ilde
Tanrıya hamdedip yatarken akşam
Sağ çıkmak dileği duadır dilde


Ya olmazsa bunlar, nicedir hali
Köylümün nasibi çileler çekmek
Terini toprağa akıtmadıkça
Aslanın ağzında bir dilim ekmek



(Arşiv 16.03.1999)