İNFAZİNFAZ Bütün kapıları kapat, söndür ışıkları Uzasın gölgeler boyu mesafeler Yıldızlar düşsün, bırak! Bana yazılsın bütün günahlar Mansur’un yerine beni yak Beni ger çarmıha Hiç bilinmese de Hikâyemiz Isa kadar uzun sürsün namımız Solgun bir başkent hatırasıdır gözlerin Ve bende kalmıştır zamana inat Her sabah çiy bana yağar Bana düşer kırağı Kaç yarama ilaç gülüşün Kaç zamanım sana muhtaç Gemilerin yerine alıp gitmiştir seni uçaklar Okyanuslar büyütmüştür kirpikler Kır kalemi kes kör bıçakla hasreti Tamtamlar eşliğinde kızıl dumanlar Müebbede müddetlidir diye yaz esareti Sevincimi büyütsün acılar ki Yasaklanmış idamlar Göğüm de isyanı unutmuş bir kaç bulut Bir türkü tutturmuş geceye Saçlarından köprü kurmuş beline Yine yokluğunu dolamıştır diline Yasakla güneşi bütün ışıkları kapat Ne yaparsan yap Kabulüm amma Ya yüreğim Ya yüreğin neden böyle ikircikli? Niçin böyle kuşça tedirgin Neden derin bu yara Kim ölmüş ki bırak! Bir karara varmasaydı Direnir miydi aşk böyle belirgin... |
güzeldi çokça
Sağlıcakla kal