Gülüm solgun ...Cevizdin önce gönlümün kabuğunda Artık gibi Söz nazardır Gözünden dökülen gözyaşları ile Fer gibi döküldün Sonsuzlukta bir güneş s’aklanmış Cinnehâs bilip Ayakları çarpık hâlde Genzinden yâkılan Yalan bir kııyafetmiş Dili kocamışa... Gezgin ârz i mecâldi Göğsü kabarık yaşayan Kış takvimi durgun Kâlıbıy lâ örtülü Mim kırmanıyla Arkadaş Bir örtüdür maviye vurgun Giyindiğim Siyah beyaz bir film arkası Denklanşörü Atlarla mahşer ortasında Dağ dağlıyor içimde Utanarak Bir semaver diziyorum sonra Hepsi bu işte Zaman gelir ki Işık hazret olmuş Hasret derviş olmuş Sevda murşit olmuş Cürüm berduş olmuş Bir delinin ayak ve ellerini öpmeden ... |