„Türkiye’nin ihtiyacı, dinin hukuk sisteminden çıkarılmasıyken...
Türban konusunda kısıtlama yokken...
Aksine türban ilkokula kadar inmişken, laik kesimin yaşam tarzına, giyimine saldırılar yoğunlaşmışken...
Bu ülkede şort giydiği için kadın dövülürken...
Anayasadaki laik devlet ilkesine aykırı bir şekilde yargı, Emniyet ve TSK mensupları da türban takarken...
Tarikatlar ve cemaatler devlet kurumlarına çökmüş hilafet çağrıları yaparken...
Kadınlar ve LGBTİ’ler gericiler tarafından hedef haline getirilirken...
Mahalle, işyeri baskısı ve evlilik nedeniyle türban takmak zorunda bırakılan milyonlarca kadın varken...
Dinci baskı toplumun her yerine nüfuz etmişken...
CHP, türbanı yasal güvenceye almak için yasa teklifi verdi!
…
NEREDE SİZDE O YÜREK...
Bu durumda çarşafla ya da rahibe kıyafetiyle kamu kurumlarında çalışmak isteyenler çıkabilir, çarşaflı savcı, hâkim, doktor olabilir; çarşafın üzerine geçirir cüppeyi girer mahkeme salonuna... Erkekler de sarık ve şalvarla çalışmak isteyebilir.“ (Sayın Zülal Kalkandelen’in 5 Ekimde Cumhuriyet Gazertesi’nde yayınladığı „KARŞI DEVRİM YOLUNU AÇAN MUHALEFET“ adlı yazısının başından aynen alınmıştır. Yazının tamamını okumanızı tavsiye ederim)

Geldiler;
“Vatanı kurtaracağız!” dediler,
memleket gitti!
Birtek kulak arkamız vardı kalan,
oda bitti
Ata’m!

Bu güzel yurdumda benim
150 binin Türk Kimliği olan
3,5 milyonu Suriyeli’m,
üstüne
“Yarım milyon dolara kat alan
yada savaştan kaçıp bize sığınan”
1,5 milyon yabancıyı da koy,
gel ülkeyi bir güzel soy!
“Yolunda!” mıyız,
yoksa yolun sonundamıyız,
bilmiyorum Ata’m?

Uygar bir insan olarak dostlar
her ne kadar;
“Yığılmacı değil Sığınmacı bunlar!” Desemde,
hiçbirinin niyeti yok ki
dönmeye geri,
bunu anlayacak kafam
kalmadı bende Ata’m?

Uğruna kan döktüp oluk-oluk
Laik, medeni, eşit ve hür olma yoluna
ecdadlarım şehit oldu biz İşgalden kurtulduk.
Şimdi hakim cüppesi üstüne takacak kavuk,
doktor türban ve kara çarşafla bizi iyileştirecek,
polis şapka altına şalvar giyecek,
asker üniforma üstüne sarık
ve “İzindeyiz!” diyecek sakal bırakıp...
Bumu senin kurtardığın vatan,
Ata’m?