Yeniden ve yanıla yanıla dönüyorum başa Züleyha.

Bana ilk aşkı soruyorlar,
vallahi kalbimde kimse yok
hem benim bir kalbimde yok diyorum.
Epey oldu yıl asırlar öncesi,
ellerim bir meleğe dokunmuştu
o Rab katına çıktı,
ben göğün yedi kat altında
şeytana yakın kaldım yeryüzünde.


Nefsimi recm et Züleyha
Kevserin en gür akan suyuyla yıka s’özümü,
yak çocukluğumdan sonraki bütün demleri,
ayıkla ve esirge bu şer çağından günahsızlığımı.
Bu sürgün, dilimi lâl eden bir âh
Bu dünya, ömrümü
her sabah yeni bir tufana boğduran ferman.


Gözlerim masum ve bakışlarım utangaçtır Züleyha
Sen susarsan ben hiç konuşamam,
kalır zamanın kapıları ardında mavi düşlerim.
Görüyor musun?
hüznüm mutluluğa şirk koştukça derinleşiyor kuyum
ve her kervan âmâ geçiyor.

Bir şey de Züleyha
Ki kayıp sesimin öcünü alabileyim bütün suskulardan.


Aynı acıyı kaçıncı defadır hatmedişim
ve aynı kavgayı binlerceküsurkez tavaf edişim.
Yorgunluğumun bir mezhebi yok,
dur ve dinlen demiyor hiçbir itikad.


Şimdi yüreğim kıştır Züleyha
Beni gözlerine al ve bir bahar yeniden doğur.


Hüseyin Sabruk(H.H)