58
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
3293
Okunma

Bir arada büyüdüğüm arkadaşlarım, aynı sınıfı ve sıraları paylaştık,aynı marşları dinledik beraber ağladık beraber güldük zalim felek ayırdı bizi bir daha görüşmek nasip olmadı, onlar melek oldu, onların acılarını yaşamak her zamanki gibi benim payıma düştü..Bu güzel Pülümür’ün resmini bizlerle paylaşan kardeşim Ulaş Özyol’a çok teşekkürler...
Sarp kayalı, patika yollarında
Düşe kalka büyüdük
Gökyüzüne birlikte el salladık
Yıldızları toplayıp, başımıza taç yaptık
Hayallerimizi urbamıza atıp boynumuza attık
Sende çok şeyler yaşadık
Mutluluğu, ayrılığı
İlk aşk kıvılcımları
Sende düştü çocuk yüreğimize
Can gibi sevdiğim yol arkadaşlarım
Beraberce ağlayıp, güldüklerim
Sevdalarımızı paylaştık
Gençliğin verdi uçukluğu, deliliği
Sende yaşadık PÜLÜMÜR’ÜM
Bir dilim ekmeği paylaştık
Biz ayrılmaz dörtlüydük
Ben, Ayten, Fidan ve Nazlı’m
Lise’den sonra zalim kader ayırdı bizi
Kim bilirdi ki;
Ecel pusu kurmuş can dediğime?
Daha on sekizdeydi, hayatın baharında
Ateş düştü yüreğe yaktı
Kara haber yürekten vurdu beni
Birini toprağa, ikisini gurbette verdim
Tek başıma kala kaldım
Yıllarca haberiniz bekledim
Herkese sordum?
Gökte uçan kuştan medet umdum
Yolunuzu, izinizi bulamadım
Yıllar sonra acı haberiniz aldım
O gün bende öldüm,
Ne çabuk büyümüştük?
Büyümeyen hayallerimiz öldü
Ne zaman büyüdükte ölümü hak ettik?
O ayrılık günü öyle acıydı ki;
Bir daha kavuşmak nasip olmadı
Sizleri hep yüreğimde taşıdım
Bazen resimlerinize bakıp, tebessümle güldüm
Yazılan kara yazgınıza sitem edip ağladım
İnanın canlarım,
Sizi hiç unutmadım.!
Ömrüm oldukça
Yeriniz yüreğimdir
Açılan yaralar
Kanayacak hep ben de
ASMEROZ-62
Gülşen Polat//
5.0
100% (1)