EYLÜL NORMALLERİ...
Bir garip hallerdeyim.
Emeklerim, umutlarıma yenilmiş.
Hayallerim perişan.
Üstüm, başım sırılsıklam hüzün.
Hüsranın portresidir,
Çatlamış aynamdan, yansıyan yüzüm.

Ellerim ceplerimde,
Başımı eğmiş,
Yürüyorum…
Mahzun, suskun, kimsesiz…

Hafif bir rüzgarla,
Ürperiyor içim.
Önümde savruluyor,
Bakır kızılı yapraklar…
Şehrimin sokaklarını,
Teslim almış hazan.
Her eylül, albümden solgun bir resim.
Yankılanır duvarlardan, ayak sesim.

Ne yapsam, dağılmıyor efkarım!
Ne yapsam, nafile!
Usulca bırakıyorum, kendimi sahile.

Hüzün doğan ufukta,
Vakit gün batımı.
Yarınından bihaber Güneş,
Elveda derken, denize,
Son kez uzatıp elini,
Düşürür, kızıllığını, maviye…
Tutmak ister güneşi, çırpınan mavilikler…
Ve sonunda Güneş,
Mukadderata, mahzunca eğerek başını,
Sırtlanıp gider,
Yalnızlığını…


Ben de ise,
Batan kaçıncı güneştir...
Yarın doğacağını bilmeden.
Daha, kaç güneş ısıtır beni?
Bu kaçıncı perdedir, hüsranla kapattığım…

Ruhum toz, duman,
İçimde kan ter olmuş,
Dörtnala koşan, yılkı atları.
Hüznüm, neşeyle,
Sabrım, öfkeyle kavgalı…

Gözümde, sağanak bulutları.
Gönlüme yağan, hüzün yağmurlarıyla,
Düşen sarı yapraklar…

Ve Islanan bir kuşun kanat sesleri…
Kendime getirdi beni…
Saate baktım…
Epeyce olmuş, maziye dalmışlığım...

Sırtımı döndüm, batan güneşe,
Önümde rengarenk, Arnavut kaldırımları...
Bana gülümsüyor, pembe renkli begonvil,
Ona nispet yapıyor, kırmızı bir karanfil...

El sallıyor, pencereden,
Güneş yüzlü,
Deniz gözlü,
Mütebessim, bir çocuk.
Çeviriyor başını,
Duyunca sıcak bir sesi.
Mis gibi de kokuyor,
Akşam simidi.

Kaldırımda yürürken,
Konserve kutusuna,
Nasıl basıyorum tekmeyi!
Şaşkın şaşkın bakıyor,
Çöpte ki tekir kedi.
“Fark etmedim” diyorum,
“Kusura bakma emi?”

Akşamı süslerken, şehrimin ışıkları,
Yeni görür gibiyim, gezdiğim sokakları.
Zihnimde yanıp, sönen,
Onlarca deniz feneri…

İçimde ki çocuğu sorma,
Öyle bir pürneşe…
Ellerim ceplerimde,
Bir de türkü tutturdum,
Babamın söylediği...

İçimde sebepsiz bir coşku,
Üzerimde öyle bir hafiflik.
Tanır gibiyim, bu gelgit halleri,
Ruhumda eylül normalleri.

Burnumda demini almış çay kokusu,
Bir koşu…
Hızla çıkıyorum, evime giden yokuşu…
14/09/2021 Muhittin KOÇ