Ellerimde üşüyen bir kalemin mahcup sığınağındayım
Adı; şiir
Yazılmayı bekleyen onca kelimenin yağmuru
Simdi avuç içlerime yağıyor
Toprak kokuyor ne varsa kağıdın avlusunda
Ne varsa kıyısında ömrümün
Yağmurdan sonrası kokuyor


Çocuk sesli bir gülüşte ömrümü yıkıyorlar
Adı; başlamak
Ömrüm bölünüyor öncesinden sonrasına
Yaşamak bir kez daha ve daha güzel
Yaşamak bir çocuk gülüşünde ve yıllar sonra

Yeniden


Tebessümü dudağının kenarına iliklenmis bir yüzden geçiyorum
Adı; aşk
Akşam güneşini bir çift gözde batırıyorum
Gülleri ve yağmurları seviyorum hatlarında
Mimiklerinde ruhumu büyütüyorum

Yeniden


Hazinesini içinde taşıyan bir yüzyıldan geliyorum
Adı; bilmek
Önce kendimi biliyorum
Sonra yüzünü; sevdiğimin
Sonra yağmuru biliyorum
Bilmem gereken ne varsa biraz eksik biliyorum
Ve bilmediğimi bilerek yürüyorum
Yolum çok bu yağmurun altında
Islanmak güzel kokusunu alıyorken hala
Adı yaşamak olan ne varsa


Bir şairin bahsettiği bozuk zamanlı saatte yürüyorum
Adı; yürek
Geçiyor üzerimden saniyeler ve saatler
Geçiyorum üzerinden zamanın ve dünyanın
Herkes kadar hızlı
Herkes kadar yavaş
Olabildiğine zıt anlamlı bir hayatın içinde
Kendime eş anlamlı hayatlar buluyorum


Uyandıkça ömür denen sığınağın yağmurunda
Adı şiir olan ne varsa
Yeniden yazıyorum...


Büşra Nazlı
Eylül’2022