Pervasız zaman
Zaman, hiç kimseyi beklemez;
Ardından koşsak da, bize asla yüz vermez. Hiç umursamaz zaman, sonsuz boşlukta o tek başına koşan. Doğarız, büyürüz, ölürüz... Ağlayıp güleriz, uyuyup uyanırız... Hiç umursamaz zaman, çıktığı yoldan o asla geri dönmeyen. Bebektik, annemizi ölüm bizden uzak emerdik. Gençtik, semtimizi ihtiyarlık bizden ırak santimlerdik. Ama, kıskıs gülüyordu bize sinsice zaman... Son gülen hep o oldu, ne yazık ki gelecekte de hep o olacak; Zamanı yenen bir yiğit henüz dünyaya gelmedi, bundan sonra da gelmeyecek. Tanrı ’nın pervasız bir nüvesi miydi, yoksa zaman?.. Cahit Fıkırkoca 24.09.2022, Ankara |
*** PERVASIZ ZAMAN *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı, içtenlikle KUTLUYORUM...