Mavilere Öksüz Sürgünlerdelindiğinde göğsüm acıyla kimliksiz yalnızlıklar ekler ömrüm Suskun isimsiz unutulmuş anılara... ve sabır çeker tespihim her gidişindeki yok oluşlara... bazen hırçın bir dalga boşluğudur sus(k)usuna esir gülüşlerim... ve binlerce vurgunun iniltisidir yüreğime asla söz geçiremediğim... kusursuzluğumun ihanetidir en çok da beni acılara demleyen ... savrulan bu gökyüzü hangi mavilere öksüz sürgünlerde bulutlar kaç bozgun yemişliğin esaretinde ki aktı sema aktı gözyaşları doluluğunca ve ben kaç kez vuruldum bir aşkın namlusunda... ah ki anlatmaya gücüm yetmez say ki yazmaya... senden sonra kaç geceyi talan ettim güneşin yokluğunda ne yeminler bozdum sevdamın uğrunda kaç ay’ı heba ettim yalnızlığın koynunda ve kaç... sayısı belli olmayan ödünler verdim acılarımın deminde durgunluğumun sebebini sormayın sakın ve beni yormayın yıllar bir konuşursam ne gökyüzüne sığarım ne de yeryüzüne ben ki aktıkça taşar taştıkça kanarım kıraç yüreğimin susuzluğunda... dip not: demlenen gecenin iniltisidir Mavilere öksüz titreyişlerim sızlayan kalbimin çisiltisidir yokluğundaki bu iç çekişlerim Kardelen Şiirimi günün şiirine lâyık bulan Edebiyat defteri ve seçki kuruluna en derin sevgi ve saygılarımla... Ve tüm şair gönül dostlarıma da sonsuz sevgi ve saygılarımla. İyi ki buradayım, iyi ki sizlerleyim... |
Ne güzel şiirdi bu sevgili Kardelen Hanım.
Hakkını almış, taçlanmış, gönle yer etmiş.
İçten tebriklerim sevgimle.