Anne Kalbinde Büyüyen YalnızlığımŞiirin hikayesini görmek için tıklayın "Anne"
kelimesi ağzımda yarayken bazen öyle anlar oluyor ki "çocuk" çığlığımın sadece annemin sarılmasıyla susmasını istiyorum. youtu.be/EBb8-WIame8 Karanlık bir şehrin Avare sokakların da Kaybolan çocukluğumu arıyorum. Dağ, taş, ova derken Bulamadığım çocukluğumu Annemin kalbinde ağlarken buluyorum. Öyle bitkin, öyle yalnız kalmışım ki, Çöplükten yemek arayan kedi misali. Karnım bir şekilde doyardı bu dünya telaşesinde, Bir damla sevgiye açmışım meğerse İşte onu bir türlü doyuramıyorum. Yaş aldıkça, yollar uzadıkça Büyüyor yalnızlığım. Benim tercihim miydi, Yoksa itildim mi o yalnızlık denen illete. Zorunda bırakılmanın Ağrısı aktı yıllarca şakaklarımdan. Bir anne eli değsin istedim Ürperen saçlarıma. Tarasın Saçlarımın en yıpranmış halini Beyaz sabunla yıkasın yaslı bedenimi Kırk tas suyla yıkasa da Açtığı yara oluk oluk kanar durur Ben yıka derim Sen yine yık/arsın Derin duygularımı acıtarak. Bağırabilsem seni Bağırabilsem. "Anne" kelimesindeki öfkeyi kusabilsem Belki huzura erecekti içim. Bir gençlik geçiyor Gözlerimin önünden Kirpiklerim düşüyor yere Ağlayarak izliyorum olanı biteni Sevgilerimi, Aşklarımı, Masumluğumu, Ve Yarım kalmış bir sevdanın Çığlığı asılıyor Kızıla boyanmış beyaz çarşafın üstüne. Kızlığımın ürkek bedeni yağmalanıyor O kara gece de Karabasan gibi kalbime düşüyor hüzün. Ben şimdi hangi yanıma Kızıp yanayım ki Bir kalp kayıp gitti bedenimden Yerini koca bir boşluğu dolduran buzdağı aldı. O kadar çok özlemler biriktirdim ki içimde En acılı olanı da Senleyken senden uzak kalmaktı. Savrulup durdum solgun yapraklar gibi Bir o yana, bir bu yana. Ne zaman üşüdüğümü hissetsem Bir ağaç kovuğuna sığınırdım Küçük bir serçe gibi. Ağaç bile onca kuşa yuva olurken Bir türlü sen nereye ait olduğumu hissettiremedin. Soğuk kaldı yüreğim, Kışlarda kaldı mevsimlerim. Ah...! Bir anlayabilseydin beni Güller açacaktı Gönlümün sahra çölüne dönmüş yerlerinde Anlamadın ki! Dinlemedin de beni. Anlamsızlığın kalabalığında boğuluyorum şimdi. Oysa Anne Anne kurtar beni bu öfke nöbetlerinden Şizofren bir kadın gibi görünmek istemiyorum artık Demeyi o kadar çok isterdim ki Sana sarılıp güven kokusunu çekmiş olsaydım eğer Belki de olmazdı bu kadar kamburumda delik deşik. Saatler ve takvimler Kimsesizliğin nabzından atarken Yeni bir ben yarattım kendime İçimdeki azılı yalnızlığıma eş olsun diye. Anne kelimesini yasakladım dilime. Ben en çok anne kelimesini Çocuklarımın ağzından dökülürken sevdim. Eğer bir gün senden önce ölürsem Senin kalbine gömsünler beni. |
Saygılarımla.