MATEMİM BANA ÖZGÜ KALEMİM DE...Düşlerin mi metruk yoksa sen mi yabancı? Sefil yüreğime koymuşsam seni ne ki diğerleri? Sözcüklere zimmetliyim Zaman aşımına uğramamış öfkeli insanların okuduğu Laneti giyindim. Cebbar mı yaşamak? Yoksa cılkı çıkan bir savaş mı? Haddinden fazla sevmek belli ki intihar Öznemi katlettiler Gizli özne olmadığım halde zikrettiler Asasıyım aşkın! Heyhat zemheride yanıp tutuşanım. Hüzün ve hazan… Sıradan addedilen nice insan. Tek ihsanım vardı Yaratandan Gölge etmeleri dahi yetmedi Gölgeme zulmettiler. Matemim bana özgü Kalemim de. Kale bildiğim şunca yazı ve sevgi Ne olmuş ki hibe ettiysem sevgimi Zaferimdi benim sevmek Şanımdan ileri geldi daha çok bilmek Oysaki acizim ahmakıslatanın terk etmediği Ayyuka çıkan bir aşk benimki Rabbime yürüdüğüm yoldan belli. Kanaviçeler ördüm bir zamanlar. Kuşluk vakti başladım örmeye Gece örttü üstünü cihanın Devasa bir lanetti kehanet addedilen O kördüğüm ve içimdeki lügatin neferiydim Ve evet, ben sevdim ve yazdım İçimdeki kalender çocuğa duacıyım: Oydum ben Onaramadığım bir arıza ki Sevgiden mütevellit varlığımın endamı Aşkın hicri Hazanın ritmi Yalnızlığın göçü Öç aldılar ödüm kopmadı Nidalar savurdular! Oh, ne ala. Sessizliğe sığındım ve sadece O’na Duvağı ölü çocuk gelinin Evet, ben de çocuk kaldım Ölmemek adına ayakta kaldım sözüm ona Düşüp de yere dizlerimi yaraladığımda Dizelerimdi yardıma koşan öncesinde Allah Allah, Allah nidalarıyla tavaf ettiğim cihan Meddücezri sözcüklerin o şafak ki: Şafağı atan resmen kalemin hüzünlü sesi Tek duyan ve duyuran Duymazlığa gelen cihan Teftişi aşkın baştan ayağa yalan adına insan denen Lakin melek bildim herkesi Mealimdi sevgi Metazori olmayan Direndikçe dağıldığım Düştükçe yeniden kalktığım Otağı kurdum göğe Ayrıkotu bilindim durduk yere Aşktı mizacım aşikâr Ant olsun ki: Daha çok seveceğim en başta kendimi Ulu Mevla mademki böyle buyurdu Yaşamam gerekiyormuş demek ki bunu Yadsımam acıyı Yaşadığım kadar yakacağım yazdığım her fermanı Yakamozlara çağrım Endamlıdır yüreğimdeki ağrım Ağırdan alsam da hayatı Hiç mi hiç ağrıma gitmemişti öncesinde yaşam Mademki vakti veren Rahman Ve yaz diyen Yazgıma riayet ettiğim kadar yazacağım… |
Kutlarım.Harika bir şiir okudum.
Yüce ve engin bir gönülden dolup taşan dizeleri okuduk.
Yaradan'ın bizlere ilk emri “Oku! Her şeyi yaratan Allah'ın adıyla oku” olmuştur.
Bu İlahi emirde, okuma, yazma ve ilme çağrı vardır ilim öyle bir güç ve değerdir ki insan ilim sayesinde meleklere üstün kılınmıştır.
'Rabbinin adıyla oku' buyruğu dünyayı baştan aşağıya değiştirdi. Okuyan ve anladıklarını hayatına geçiren müminler, cahiliye devrini, Asr-ı Saadet'e çevirmeyi başardılar.
Ben, hele ki hakkıyla yazmanın, okumanın bir adım ilerisi olduğunu ve Yaradan'ın, yaratma sıfatının, insan da tecellisi olarak görürüm. Yazmak için önce okumak, okuyarak taşmak ve taşanları derlemek gerekir.
Kıymetli Şairim, siz de bunu, en alası ile yapıyorsunuz. Siz sevinçlerde de, hüzünlerde de kalemden kalenize sığınmaya devam edin. Bu yazarlık ve şairlik yönünüzü de Rahman'ın siz de tecellisi olarak görünüz.
Tekrardan kutlarım
Yüce ve engin gönlünüze sağlık.
Sonsuz saygı ve selamlarımı sunarım.
Esen kalın.