Sürgün
İşler sarpa sardı,
yollar uzadıkça uzadı, savruldu kalplerimiz hep, bu fâni diyarda. Saçlarımız ağarıyor yok yere, serinlik terk ediyor hanelerimizi, insanları izliyoruz insanlar bizi, Kimi gülerek kimi ağlayarak diyor: “Sürgündeyiz!” Göçebeliğin kitabını, kurallarını, yazıyor Âdemoğlu her ayrıntıyı, Bilmezse köprüden geçemez sanıyor, anlamaya yeltendiğinde ölüyor! Geçip gittiğimiz tüm yollara bir avuç toprak serpilmiş, Önden gidenler bir sürgünden diğerine hep savurarak gitmiş… Zeynep Zuhal Kılınç |