Avucumdan düşüyor eylülün toprağına
Gözümdeki izlerin, bağrımdaki filizin.
Kaderi bir çizilir dökülür yaprağına
Tabiat oyunudur bahardan kalmaz izin.

Çırpınırken yapraklar savrulurken bedenler
Taş üstünde taş kalmaz yıkılır gider düvel
Baharı bilmeyenler eylüle âh edenler
Şimdi kurudu burda toprağımda az evvel

Doğumunun lekesi eylül dökülüşleri
Sessiz fısıltıdır aşk güzdöken bakışındır
Gönülçelendir sevda eksiktir gülüşleri
Bir kirpik eğiminde gönlüme akışındır

Biz bilirdik yaşamı bahar demek doğmaktır
Kabuğunu kırarken yeşile bürünmektir
Sonra güze düşmektir, o ezalı ırmaktır
Akınca durmaksızın acıya sürünmektir

Biliriz benzerliği: O yar ki yârdır bazen
Bakarken uçurumdan kalbe giden bahardır
Kaçış yoktur topraktan asi renklere bezen
Sevdalar har ki hardır; bazen de ah-u zârdır