şiir değil bu
bu bir iç döküntüsü
senden sana savrulma
savrulurken bir kıyıya tutunma
ve her seferinde tutunduğu yere
yeni bir umut bağlama hâli

şiir değil bu bilesin
bu bir serzeniş
bu bir çırpınış
bu bir bekleyiş
ve en çok da deli gibi özleyiş

dedim ya
şiir değil bu
bu kendimi sana açma
içimi ortalığa saçma
ömrümü ömrüne katma hâli

.......

ey sevgili
duyar mısın yüreğimin sesini

ben hep sevdim seni
önceleri kelimelerini sevdim
sonrasında bir miktar sesle birlikte yine kelimelerini
ilerleyen yıllarda ise
ete kemiğe bürünmüş
kelimelerle sesini
gözlerinin yeşilini
yeşilindeki pırıltıyı
bana gelişini sevdim

// benden gidişini sevemedim bir türlü...
kapının ardında her seferinde
bir kez daha öksüz ve yetim
kimsesiz ve sessiz kalmayı sevmedim....//


ben hep sevdim seni sevgili
sende seni sevmeyi
senin beni sevmeni
sana ait olmayı sevdim

ve farkettin mi sevgili
hep artarak
eli hep arttırarak sevdim seni


bilirsin tanırsın beni
hiç büyük adımlarım olmadı hayatta
büyük büyük sözlerim
ulaşılmaz hedeflerim
günü zorlayan kederlerim
bitmek bilmeyen işlerim
(şiire yakışır cümlelerim olmadı
ki bu yüzden baştan söyledim sözümü
"şiir değil bu!
bu bir iç döküntüsü")
bu sana her yönden savrulma hâli
bu kıyılarımdan süzülüp
kuytuna usulca kıvrılma hâli
bu seni sana benim gözlerimden
süzme hâli

ey sevgili
sendeki beni
hep sev, hep koru, hep kolla
hiç bırakma emi


bahçede sedir, sedirde tekir kedi
cama tırmanan arsız hanımeli
penceremde kuşlarla birlikte bekliyorum seni