BOYUN EĞDİK KADEREŞiirin hikayesini görmek için tıklayın “İnsanlar başaklara benzerler, içleri boşken başları havadadır, doldukça eğilirler.” Montaigne
Zaman nasıl geldi geçti çöle döndü gönül dağım Bilemedik neler olmuş, boyun eğdik o kadere Okşanmaya muhtaç gibi, güle dönmüş deli çağım Baktık o da çoktan solmuş, boyun eğdik o kadere Nice ağlak zamanlardan geçiverdik dolu dizgin Arada bir yaşasak da tatlı canımızdan bezgin Sen bir hancı oluyordun bense çokça yorgun gezgin Çoğunlukla hüzün kalmış, boyun eğdik o kadere Bilmem ki bu nasıl bir şans uğramıyor bir kez bile Ömür gelip geçmekteyken yalan dolanıyor dile Bazen de merak ederim, kim veriyor bize çile Kırık düşler bizi bulmuş, boyun eğdik o kadere Yüreklere esen rüzgar çılgınlaşmış eser gibi, Sabah seher yeli olup dost düşmandan keser gibi Bazen de geri çekildik dünyamıza küser gibi Bizleri sevdaya salmış, boyun eğdik o kadere Kimi günler çok bilinçli kimi günlerimde şaşkın Yüreklerde hep yer bulduk, duygular taşkın mı taşkın Ara sırada da olsa bir yüzü de hüzün aşkın Ömrümüze kışlar gelmiş, boyun eğdik o kadere Dosteli’nin can yüreği yıllar yılı aşkla dolu Yoğun bütün duyguları karışıyor sağı solu Bir meçhule gidiyormuş baktık sevdalığın yolu Çok sevilen önce ölmüş, boyun eğdik o kadere! |
Kurgusu ve duygusuyla,ruhu olan şiir.
Kutlarım gönül sesinizi,emeğinizi.
Esenlik dilerim.