“SEVİNİN EY GAFİLLER! MALKOÇOĞLU GİDİYOR.”

Savulun ey gafiller! Malkoçoğlu geliyor,
Bir Koçyiğit narası, yeri göğü deliyor.
Haber salın Ayvaz’ım, sevinsin Bolu Beyi,
Yorgun düştü bedeni, bırakarak her şeyi,
Kır atıyla Köroğlu, bu dünyadan gidiyor.

Fatih’in fedaisi, Türklük heybetimizdi,
Kara Murat o değil, bütün milletimizdi.
Kötüleri kovardı, “döverim sizi üleynnn,”
Diz çöktürülemezdi, topla, tüfekle falan.
Yıkılmayan bir adam, bu dünyadan gidiyor.

Çocukluk günleriydi, her filmini izlerdik,
Malkoçoğlu olurduk, düşmanları gözlerdik.
Tahtadan atımızla, toz dumana katardık,
Çomaktan kılıçlarla, yalabıklar çakardık.
Çocukluk Kahramanım, bu dünyadan gidiyor.

Alageyik görürdü, Yiğit Halil düşünde,
Unuturdu Zeynep’i, alageyik peşinde.
Biletini keserdi, kanunsuz zengininde,
Amansız düşmanıydı, kokuşmuş düzeninde.
Bıçkın Komiser Cemil, bu dünyadan gidiyor.

Ne James Bond oldu o, ne İngiliz Casusu,
Türklüğe ait olmak, onun, şeref, namusu.
Hollywood’a gitseydi, Tom Cruise kalır yayan,
İşsiz, güçsüz gezerdi, Alain Delon falan.
Karizmanın zirvesi, bu dünyadan gidiyor.

Kalenin surlarından, ne taklalar atardı,
Düşman belde güzeli, bakışıyla yanardı.
Senden öğrendik bizler, vatan, millet aşkını,
Yeşil gözlü Bozkurtum, helal et sen hakkını.
Aksakallı Ak Koca, bu dünyadan gidiyor.

Koç Köroğlu olurdu, zalime baş kaldıran,
Malkoçoğlu olurdu, orduları yıldıran.
Bir Vatandaş Rıza’ydı, adalet kollayıcı,
Bir Öğretmen Kemal’di, Kuvayımilliyeci.
ATATÜRK’ün askeri, bu dünyadan gidiyor.

Yaşayan son akıncı, can verip de ölüyor,
Çağın Polemonları, karga gibi gülüyor.
Dünya size de kalmaz, ödlek ruhlu sefiller,
Hesap gününe kadar, sevinin ey gafiller,
Kahraman Battal Gazi, bu dünyadan gidiyor.

Suya girse ıslanmaz, sular Cüneyt’lenirdi.
Köroğlu kılıç sallar, namert tüfenklenirdi.
Örmek alsın Türk Genci, oydu gerçek kahraman,
Yenemezlerdi onu, saldırsa da bin düşman,
Yenilmeyen Koçyiğit, bu dünyadan gidiyor.

Hayal kahramanıdır, hem Süpermen, hem Batman.
Varsa odur dünyayı, kurtaracak bir adam.
Türk Uzay Gemisinden, alır günlük raporu,
Üç beş uzaylı dövmek, onun sabah sporu.
Türk yıldız savaşçısı, bu dünyadan gidiyor.

Hele bir sadede gel, kendine gel eyyy! Şair,
Hiç ölenin ardından, olur mu böyle şiir?
Her birimiz ağladı, her evden çıktı mevta,
Helal ettik hakları, Türk Milleti bir safta.
Ölmeyen bir efsane, bu dünyadan gidiyor.

Vay gidi ulu çınar! Hey gidi Cüneyt ARKIN!
Aileden bilirdik, yoktu bizlerden farkın.
Gelmez senin gibisi, gayrı nerde bulunur?
Seninle aynı çağda, yaşamak bir onurdur,
Rahmet etsin Allah’ım, inşallah kabrin nurdur.
Yorulmuş koca çınar, omuzlarda gidiyor,
“Yırtılsın şu yüreğim, çocukluğum ölüyor!”

19/07/2022 Muhittin KOÇ, “Ulu Çınar Cüneyt ARKIN’ın, aziz hatırasına saygı ile… Aksakallı Bozkurt, ruhun şad, mekanın cennet olsun ”