YALAN DÜNYANIN ÇARKI
Yalan dünyanın çarkı, kimleri öğütmedi,
Benim diyen beyleri, nice sultan, paşayı,
Koydu kara toprağa, kimleri çürütmedi,
Viran etti hanları, nice köşkü sarayı.

Ne umdum da ne buldum, kandım yalan dünyaya,
Suya düştü hayaller, ne de gördüm bir vefa.
Amin dedim umutla, olmayacak duaya,
Ne çare ki dünyaya, gelmiş oldum bir defa.

Çiçek açtım, aldandım, yalancı baharlara,
Ayaz vurdu dalımı, meyveye çevirmedi.
Ben cananı aldım da, gönlümde ki bağlara,
Sam yelleri estirdi, yaprağı derilmedi.

Bilmem bende midir suç, yanlış çağda mı doğdum?
Ya ben anlatamadım, ne halden anladılar.
İnsan kalmak adına, onca kendimi yordum,
Ne ahde vefa gördüm, ne de söz dinlediler.

Cana tak etti gayrı, bozuk dünya mizanı,
Kalleş, mertlik taslıyor, arsız, sermiş postunu.
Cılız kedi boğuyor, gür yeleli aslanı,
Boz bulanık havada, seçemedim dostumu.

Şu dünyanın çarkına, soksam demir çomağı,
Tutsam da yakasından, yere çalsam feleği,
Haraminin başına, yıksam süslü konağı,
Sorgum mahşere kalsa, giysem deli gömleği.

Taht kurulan saraylar, olur baykuş tüneği,
Karnına doldurup da, gidemezsin dünyayı.
Tarihlere not düşün, Türk düşmanı, döneği,
Düşer elbet maskeler, yağmur yıkar boyayı.

Yetim hakkını yiyen, yüz kızarmaz zübükler,
Size bir yuh çekmeden, bitiremem şiiri.
Millet kanını emen, ey siyasi sülükler,
Fani dünya size de, hazırlıyor kabiri.

Göz açıp kapayınca, geçer ömür dediğin,
Adın da hatırlanmaz, kendini doğmadın say.
Ne hak ye, ne de yedir, budur şükür dediğin,
Şerefinle son nefes, bu dünyadan gerçek pay.

Koç Muhittin, çıksam da, şu dağların başına,
Ceylan olup seğirtsem, su içsem derelerden.
Yorulsam da uzansam, yüce yarın taşına,
Çıksa Çoban Yıldızı, göz kırpsa gecelerden,
Anamın eli gibi, yeller değse saçıma,
Kapatsam da gözümü, uyusam, uyanmasam...
14/06/2022 Muhitin KOÇ