Hangi dostun elinden tutsam el olur .
Kimse bilmez kimsenin gönül evinde ne dokur.
Mana ikliminde insan insana dost mudur?
Bu handan geçen yolcu bu durakta sonludur .
Dost dediğin Mevla’ysa gerisi hep oyundur ...
.......


Hangi yolda yürüsem usanır hanlar .
Yorulur biterim yalnız kalabalıklarda yadlar .
Gurbetliğimde çaresiz kalır, limana sığınırım ağyar olur dostlar ...
......


Hangi dağın yamacından geçsem.
Seslenir taşlar ,anlatır dertlerini ufalanarak ,
Çözülüp dökülse de taşların haykırışlarını O’na dinletsem
......


Hangi bulutla konuşsam .
Anlatır derdini ,usulca başlar ağlamaya....
Güneş eliyle dokunur buluta .
Söyler bir şarkı atîdeki mutluluklara ...
.......


Hangi denizi görsem .
Gel git yaşar dünyasında.
Maviliklere sokulur sığ düşüncelerle koylara ....
Dalgalar öfkeyle kabardıkca rüzgarlar başlar konuşmaya...
.......


Hangi toprağa dokunsam.
Benimle sessizce konuşur .
Konuştukça bana yavaşca sokulur.
Koklarım özümü doyasıya ,gönül evime rayihalar dokunur.
İnkarcılara bûrhânını söyler kâinata duyurur.
"Ya leyteni küntü turaba" deliliyle konuşur.
İnanmayan kalpler mahşerde ahh eder durur.
........

Hangi şiirle konuşsam .
Atîdeki günlere güzellik katar.
Maziye dokunsam gözlerim hatıralara dalar.
Hicran gözümdeki yaşlarda akar ömrü nasıl da harcar....
Şairlerde vuslatı bekler , gözlerinden giryan akar...
.......

Hangi şarkıyla konuşsam .
Maziye bir bakıver neler neler bıraktık der savrulurum.
Besteler söz istemez artık nağmelerin yolcusuyum .
Notalar ölçüsüz bozulur , şarkılara yine mahcûbum.
Sesleniyor her şarkı yine umut vadediyor ben yine mağlubum.....
Yine mağlubum ....

Meryem Karapınar