ADIM KADIN
Mezopotamyanın yakan güneşinde
Üşüyen gülüşlerimi soğuk akan dicleye gömen KADIN... Sakladınız beni zamanın en ücra köşesine. Yağmalanmış en utanmaz gecelerin karasına... Beyaz gelinlik giydirdiniz sanırsınız, Oysa üryan bedenime karalar giydirdiniz. Aldınız kalemi elimden, Tuttu bir yabancı diğer elimden. Siz gülerken şeb-i Arus ’ta Ölüm fermanım yazılmış ben ise arafta... Ölümün kıyılarında dolaştım da, Aldılar azrail’in elinden vefasızlar. Vurdunuz çocukluğumu umutlar tarumar... Öldüğüm günün sabahı toprak misali bağrıma düşen kabulumdü... Haykırsam, feryat etsem bahtsızlığımı duyar mı ? Anam babam. Radiye Diri SOLMAZ |