İnziva
Bir abidenin tepesinden süzdüm güneşi,
Gönlünde dinlendirip, sevgimi Asabi gözyaşlarına sığdırdım, Göç yolundaki kuşun kalbini Delalet ettim gökkuşağına Renkleri senin avuç içinde kavuşsa Yağmurum ol, elemli avutma kendini Çiçektir, kasvetin sonu bulutlar açılınca Esef esiyor sanki saç tellerinde Gafil avlanmış gülücüğün, bir şiirde Hürmet edersen bir gün seni özleyişime Kor alev var, benim için güneşin doğduğu yerde İnzivaya çekilsin son şiirim, Ebediyete intikal etse, Gönül rüzgarı ile harladığın sayfalarım Küllerinden de doğar, Elimden tutup, yarım gülüşlü bir hatıratın.. Gri Atsız |
Yüreğe o kadar dokunuyor ki yorum yazmadan geçmek istemedim...
Tebrik ederim kaleminizi, yüreğinize sağlık sayın şair...
Selam ve saygılarımla...
Şiirle ve hoşça kalın...