Harşena’da bir gece…
Gece;
Alaca karanlığı çekmiş üstüne
Tepeden tırnağa kızıl çizgilerle
İntikam ateşiyle yanıyor kayalar.
…
Kayalar;
Etekleri su içinde, çenesi kenetlenmiş
Arada bir tren düdüğü saplanıyor bağrına
Bağrında yirmi bir yara, yirmi bir mühür
Susuyor tenha yokuşlarında tarih.
…
Tarih;
Konuşsa çatlayacak medeniyetin kalbi.
Kopacak Harşena’da vaveyla
Kin kusacak mezarlar.
…
Mezarlar;
Kim bilir hangi faninin günahıyla dolu
Hangi çocuğun camlarda kalan busesi
Hangi mazlumun feryadı
Hangi dulun sokakları yırtan sesi…
Cevapsız sorularla büyen muamma
Muğlak cevaplarla derinleşen sır…
Ve her şeyin tanığı Güneş…
…
Güneş;
Kendi hikayesine doğuyor sabah olunca
Ve o asil öyküyü sunuyor Ferhat
Taştan taşa uzayıp giden yontularla.
Azmin inatla savaşını belliyor çocuklar
İlhamı döl tutuyor yeni neslin
Avuçlara çağdaş hikayeler doğuruyor zaman.

…
Zaman;
İki katlı evlerde dem tutmuş,
İçinde bin bir hikâyenin aktığı nehir
…
Nehir;
Yağmurda benek benek
Rüzgarda titreyen yüzü.
Kâh bir azizin kıyısında iç çekişi
Kâh azizenin ağır ağır yürüyüşü
Ve şehre mana veren sesi.
Bazen durgun, berrak
Bazen bulanık ve asi
Gözleri yeşil,
Saçları kıvrım kıvrım,
Dağlardan süzülen katre…
Nazlı nazlı akan su.
…
Su;
Allah’ın bir lütfudur bu şehre
Lütfudur şehri ikiye bölüşü.
Toprağa bereket getiren gülüşü…
Karlar eridikçe kabarır göğsü
Bir şiiri emzirir her bahar.
…
Her bahar;
Dinmiş bir acıyı çekip çıkarır şairden
Yeniden saplar kabuk tutmuş yarasına.
…
Yarasına;
Ayvalar çiçek döker
Şair c/an çekişir kaldırımda.

Aydın YÜKSEL-AMASYA