Kalp aynı yerden kanıyordu
şehrin çok uzak kıyısından,
bir kadın kalbini de alıp gelmişti. ılık tebessümü, sevgi dolu kalbi samimi bakışları çocuksu masumiyeti uzun ve derin suskunluğu ile bir kayboluş hikâyesinin özetini anlatır gibiydi... ve vakit geldi! kadın gitti... giderken "beni hiç anlamadın" dedi adama... oysa ikimizin de kalbi aynı yerden kanıyordu... |
*** KALP AYNI YERDEN KANIYORDU *** şiirini, okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...