HİCAP
Sensiz bu şehri mesken tutmam gönlüme,
Değil, hazan korkusu bu yaprakların, Bakışındaki yasakların en keskini içimde, Dökülmüş alnına beyazlamış saçların. Laleden yaprak misali, yanağında damlalar, Üzülme, çıkar hicabı aradan kavuş mabuda, Fakirliğin ta kendisi, yokluğundaki satırlar, Kışa vedanın vaktidir, senin sükûtun ilkbahar. |