Ayın karıncası..
Deli bir portrede
Kapımı çocukken eşeliyor Gündüzü suya batık Gösterişe meğilli gözyaşına dönüşüyor Karıncam.. Bârı sırtında vazgeçilmezim Huzurda gül yuvasında Âklım hafiya düşerken Dilime eğildim kundağında kelebek Derine gülerken Hardalına vurulmuş Vaveylâ çıkarırken Yol en uzun uyanışla Yok olmadan Maviyle sır’adan Beklemek yaşlı kalır ben de Sonsuz bir ömür yaşındayım Bu/kalem/unlarımızdan Yutkunurken bulut Güneşe yâr düşer dilime Kaybolmuş sırrın peşinde Cam gözlü bebekler Utanarak Cevaza eğildim Cemâline kıvranarak Ol ki kamil raksında Denizde damlayım Selam ile buğultusu Sobelenen bir kışlayım İrkilmiş Deli nakışlı Kalbi tesbihli Aşka sözden itibar ederek Kalben teslimiyetle Tanrıça olana dek ... Gezgin imgeler... |
*** AYIN KARINCASI..*** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...